wolniej, jakby opuszczały ją siły. Raz jeszcze obejrzała się lękliwie. Alec niemal ją wtedy

Becky zawahała się na najwyższym ze stopni i spojrzała na niego niepewnie. Żaden
- Pragnę - szepnęła.
- Wiedziałem, że sobie poradzisz i wrócisz cały i zdrowy. - Poklepał Aleca z dumą po
- Dotrzesz sam do domu?
- Doskonale pani strzela, lady Isabell. - Miałam dobrych nauczycieli.
Pomyślała, i to nieraz. Odkąd Emmett uprzedził ich o zagrożeniu, nie zaznała chwili spokoju. Bała się, ale strach nie działał na nią paraliżująco, nie zmniejszał jej determinacji.
Błysnął zębami do swojego odbicia w sklepowej wystawie. Tak jak zawsze
- Jasne – mruknął zniecierpliwiony mężczyzna. Przylgnął do pleców chłopaka,
drzwi, ale okazało się to niemożliwe.
odrzucaj mnie. Wytłumacz, co ci się przydarzyło.
nieco - ale wkrótce znajdę dla ciebie coś właściwszego. Nie sądzę jednak, żebyś chciała w
Postanowił, że się nie podda. Będzie tak długo wyznawać księciu miłość aż ten
- Ja ją kocham.
- Jeszcze nie teraz. - Becky pokręciła głową.

Tym razem w głosie chłopaka zabrzmiała nuta przebiegłości i rozbawienia. Bawi się z nim? Taki sprytny? Santos wskazał drzwi na zaplecze.
- Nieszczególnie. Na szczęście wkrótce przeniesiono mnie do zabójstw. - Santos skręcił w Bourbon. - Wydział spraw wewnętrznych był bardziej zainteresowany przekupnymi gliniarzami niż Chopem. Za to, że zgodził się świadczyć w sprawie, nie wysunięto przeciwko niemu oskarżenia.
szorty. Obrzucił ją wzrokiem, patrzył w jej czarne oczy, które wyraŜały tęsknotę,
stronie stołu. - Jak przejażdżka? Udała się?
- Napije się pani czegoś? - spytał Mark, zerkając na zegar. Poprowadził ją w kierunku bel siana, które służyły za ławki, i znalazł jej miejsce obok dwu postawnych pań.
- Tylko dla pana, milordzie - odparła ostro dziewczyna. - Ja nic z tego nie rozumiem! W każdym razie, stojąc tu, marnujemy czas. - Zerknęła na zegar na ścianie. - Jest już kwadrans po dziesiątej, proszę się pośpieszyć.
- Niestety nie. - Jeżeli projekty autorstwa Camryn pojawiały
- Ta-ta! Ta-ta!
nosem, po czym sięgnęła po chusteczkę. - Boli mnie głowa
zdwojoną siłą. Omal się nie udusił, słysząc, jak córka powtarza
szczęście byłem sam, gdy to znalazłem.
Zdjął jej rękę z ramienia.
- A może poproszę jedną z dziewcząt, by przyniosła pani kolację do pokoju?
tajemnicy. Jedyną osobą, która wiedziała o ich romansie, był
Lizzie spojrzała na nią z politowaniem